Afgelopen maandagavond…. niet alleen onze studenten Verzorgende IG BOL, maar eveneens de aanwezige docenten en zelfs de leden van de theatergroep waren diep geraakt en daardoor met elkaar in gesprek, over wat het betekent en hoe het voelt als je opa of oma overlijdt, een vriend of vriendin verongelukt, je verkering uitgaat, je ouders gaan scheiden enz…
Het theaterstuk van de groep TRAXX was de “rouwe werkelijkheid” immers, wie was er niet ‘geraakt’ door het verlies van opa, oma, een vriend, vriendin, de vader of moeder van een vriend, een verkering die uit ging… en wat moet je dan, als je ouders, je docent op school, je beste vriend, je gedrag niet snappen? of je schoolresultaten niet goed zijn?
Het was deze avond een pittige, maar bijzondere opdracht voor onze studenten. Om te ervaren dat ze zelf, net als eigenlijk alle klasgenoten, de docenten en ook de toneelspelers, te maken hebben met emoties door verlies en rouw.
En dat dit voor ieder anders kan zijn, en niet altijd makkelijk herkenbaar… maar o zo belangrijk om het te beseffen, want je moet er iets mee doen, op je eigen manier.
Zeker als je, zoals onze studenten, moet kunnen omgaan met mensen in de ouderenzorg, de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, de kraamzorg. Je moet dan immers ook anderen kunnen ondersteunen in het omgaan met rouw en verlies ervaringen. De theatergroep TRAXX uit Groningen was een schot in de roos voor de start van onze themaweek: rouw en verliesverwerking.
Een aanrader dus voor elke opleiding!
Inbegrepen bij deze (interactieve) voorstelling is de nabespreking met de aanwezigen. Ook hier weer kippenvel: zoveel (jonge) studenten, die bereid waren om hun gevoelens te delen met elkaar, met hun docenten en de theatergroep.
Je krijgt immers allemaal “rouw op je dak”
Francy Boes
docent Verzorgende IG opleiding BOL
Summacollege Eindhoven